Aslında burada tartışılan sorun çok yönlüdür.. Bu anşamda A.Weli ve Hamid Bozarslan'ın tartıştıkları Kürd milliyetciliği ve şekillenmesi meselesi önemli. Ermenilerin Kürd milliyetciliğinin şekillenmesindeki konumu ciddi bir konu.. Fakat ne yazık ki HeK'in söylediğ yazarların hiç biri ERmeniler hakkında bir araştırma yapmış değil.. Bu konuda iki eser var: Kemal Mazhar Ahmed'in bir makalesi ve M. Kalman'ın çalışması.. A. Weli'nin Kürd milliyetciliği üzerine çalışması var.. H. Bozarslan genel Kürdistan tarihine dair fransızca güzel çalışmalar yaptı. Kürdlerin Ermenistan devletinin kuruluşundan korktukları açık.. Bunun tarihsel ve reel nedenleri vardı.. Osmanlı devleti Kürd Beyliklerine karşı giriştiği kanlı savaşlarda hem batılı büyük güçlerin ve hemde Rusya da dahil bölgenin büyük güçlerinin desteğini almıştır.. Ermeniler adına kilise nin bir dizi çağrısı var.. Sonuç olarak Kürd aristokrasi tasfiye edildi.. Kürdlerin önderliği din adamlarına geçti.. Daha sonra Kuzey ve Güney Kürdistan da baş gösteren Kürd isyanlarına Kürd din adamları önderlik etti.. Şeyh Ebeydullah, Şeyh Abdulselam, Molla Selim vs... Bu hareketlerin ulusal nitelikli olduğu, ulusal talepler temelinde hareket edildiği bir çok belge ile ortdadır.. Şeyh Ebeydullah hareketi ilgili İran, Rus, FRansız ve İngiliz arşivlerinden yapılan tercumeler Güney Kürdistan'da çiltler halinde basıldı.. Kürd kimliği dinin çok önünde ve açıktır.. Zaten Şeyh Ebeydullah yazdığı mektuplarda "biz Kürdler ..... " diye başlıyor.. Bitlis hareketinin Molla Selim'in arkasındaki lider Kamil Bedirxandı.. Türklerle Kürd davası için tüm köprüleri yakmıştı.. Yine bir Koçgiri hareketi var.. Sevgili Hek "HB islam kardesligine olan inanc ile ermeni devletinin kurulmasina duyulan korkudan dolayi 1800 lerin sonu ve birinci dunya savasinda kurd halki arasinda kurd milyetciligine itibar olmadigini idda ediyor. onemli br tez olarak bunu savunuyor" derken tam gerçekliği ifade etmiyor.. Evet korku var.. Ama, Kürd milliyetçilerine itibar edilmiyordu tezi handikaplı.. Çünkü ortada ciddi olaylar var.. Eğer milliyetci düşüncelerin tolumun esasını sarması isteniyorsa böyle bir şey yok.. Dünyanın hiç bir tarafında da olmadı. Ama, korkularına rağmen Kürdler her tarafta destek aradılar. Rus çarlığına yönelik girişimleri bugün artık bilimniyor.. İstanbul ERmenileri 1880 yılında Mezopotamya ve Dersim Kürdlerine bir temsilci gönderiyor, eğilimlerini öğrenmek istiyorlar.. ERmeni Temsici Pilibos Keceyan verdiği raporda "işbirliği için Kürdler, Özgür bir Kürdistan için para ve silah istiyorla" diyor.(Antranik Paşa, s 138) Ayrıca Kürdistan gazetesindek (1898) Kürdistan Teali Cemiyetine(1919) kadar olan süreç içinde güçlü Kürd milliyetci akımı oluşuyor.. Bunlar inkar edilemez.. Ama, Kürdlerin ciddi ve reel korkuları var. Ermeniler, Batılı devletler ve Rusya aracılığıyla 7 vilayetten bir ERmeni devletini kurmak istiyorlar. Bu vilayetler: Van, Bitlis, Diyarbakir, Harput, Sivas ve Trabzon.. Ayrıca Maraş, Xozan, Cebel Berek ve Adana sancakları.. Bu bir reel korkuydu.. Sayın Bozaslan ""oysa bir ermeni devletinin kurulusu, kurd devletinin kurulusunun sine qua non u (olmazsa olmaz kosulu) gibiydi" derken realitenin dışına çıkıyor ve hayal dünyasındadır.(Ben sevgili Hek'ın kurbanıyım.. Çünkü kitap şimdi elimde yok.. yapılan alıntıdan itibaren söylüyorum) Eğer Ermeniler bu alanlarda kendi devletlerini kurmuş olsaydılar.. Kürdistan devletinin rüyası kabusa dönerdi ve biterdi..